Δός μοι τοῦτον τὸν ξένον,
ὃν ὁμόφυλοι μισοῦντες θανατοῦσιν ὡς ξένον
Έχει ξαναγραφτεί ότι το παρουσιαστικό του Βαγγέλη στον Βασιλιά μοιάζει με εκείνο του Χριστού. Ακόμη κι αν δεν έχει παρακολουθήσει κάποιος την ταινία, βλέποντας την αφίσα (η φωτό πιο κάτω) αμέσως ταυτίζει τον ήρωα με τη μορφή του Ιησού και το μαρτύριο. Ωστόσο, γράφω αυτό το άρθρο επειδή δεν έχω διαβάσει πουθενά μια συνολική ερμηνεία της ταινίας μέσα από ένα χριστιανικό πρίσμα, δηλαδή σύμφωνα με όλα τα χριστιανικά στοιχεία, τα οποία είναι αρκετά. Θα επιχειρήσω να δείξω γιατί οι Νίκος Γραμματικός και Νίκος Παναγιωτόπουλος (ο πρώτος έχει σκηνοθετησει την ταινία, ενώ μαζί με τον δεύτερο υπογράφουν το σενάριο) προτείνουν ως βασικό πλαίσιο ανάγνωσης της ταινίας το θρησκευτικό, κάτι που κάνουν από την πρώτη σκηνή. Η εντύπωσή μου είναι ότι σκοπός τής ταινίας είναι να δείξει ότι στον δικό μας κόσμο η διαμάχη μεταξύ καλού και κακού έχει κριθεί οριστικά· κερδίσαν το κακό και η διαφθορά.
