 |
| Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιάδης |
Δύο μέρες νωρίτερα (στις 16 Σεπτεμβρίου) έχει δημοσιευθεί στην εφημερίδα Καθημερινή ένα άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη, στο οποίο ο αρθρογράφος ταυτίζει τη βία της Χρυσής Αυγής με τη βία των λεγόμενων "κουκουλοφόρων" (για το άρθρο βλ. εδώ). Ο Γεωργιάδης αναφέρει ότι εντυπωσιάστηκε από την ενόχληση του ΣΥΡΙΖΑ για αυτό το άρθρο, ώστε αναγκάστηκε να ξαναψάξει τη βιβλιοθήκη του και να βρει ένα συγκεκριμένο βιβλίο. Παραθέτω μέρος της ομιλίας του:
"Είναι πολύ εντυπωσιακή αυτή η ενόχληση. Με ανάγκασε να κάτσω να ξαναψάξω τα βιβλία μου και διαβάζω -και θα ήθελα να παρακαλέσω τους συναδέλφους της Χρυσής Αυγής, επειδή το διαβάζω σε φωτοτυπία και δεν βγάζω καλά τα γράμματα, αν έχουν ένα αντίτυπο, θα το ήθελα-... Είχε εκδόσει, λοιπόν, που λέτε, η Χρυσή Αυγή ένα βιβλίο το 1990, ένα βιβλίο ενός νεοναζί της Δανίας ονόματι Γκνούζντεν, με τίτλο: 'Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς'. Το έχω μόνο σε φωτοτυπία, θα ήθελα ένα πραγματικό αντίτυπο".
Στη συνέχεια ο Γεωργιάδης παρουσιάζει ένα σχήμα που μοιάζει λογικό, αλλά δεν είναι. Λέει:
"Ακούστε, λοιπόν, τώρα πώς όλα δένουν. Έρχεται ο κ. Καραθανασόπουλος του ΚΚΕ και καταγγέλλει το άρθρο 2 του νομοσχεδίου, γιατί, λέει, κάνουμε το χατίρι στον Λάτση. Έρχεται ο κ. Παναγιώταρος της Χρυσής Αυγής, καταγγέλλει το ίδιο άρθρο 2 για τον ίδιο ακριβώς λόγο".
Αφού εξηγεί ο Γεωργιάδης ότι το Ελληνικό Δημόσιο δεν χανει "ούτε ένα λεπτό του ευρώ", παρατηρεί ότι "όλο αυτό ενοχλεί ταυτοχρόνως και τη Χρυσή Αυγή και το ΚΚΕ". Και καταλήγει απευθυνόμενος στα έδρανα της Χρυσής Αυγής: "Πράγματι, ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ένα κίνημα της Αριστεράς. Να πάτε απο κει, να μην σας βλέπουμε απο δω. Γιατί εμείς είμαστε Δεξιοί, αυτή είναι η διαφορά". Παρακολουθείστε το παρακάτω βίντεο, κυρίως στο 3:12 - 5:35:
Θα παρατηρήσατε το γέλιο του Μάκη Βορίδη, ο οποίος έχει καταλάβει τη σοφιστεία του Γεωργιάδη. Δίπλα του, όχι λιγότερο ικανοποιημένος, γελά και χειροκροτεί ο Κωνσταντίνος Τασούλας.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης, με αφορμή το άρθρο του Κασιμάτη, ανέπτυξε τη λεγόμενη "θεωρία των δύο άκρων". Όμως, ίσως για πρώτη φορά άκουσαν οι περισσότεροι για αυτό το βιβλίο που ανέφερε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας: Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς. Έκτοτε, όποτε ο Γεωργιάδης έβλεπε ένα κόμμα της Αριστεράς να υπερψηφίζει (ή να καταψηφίζει) κάτι και η Χρυσή Αυγή να κάνει το ίδιο, δεν δίσταζε να επαναλαμβάνει ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς. Στο παρακάτω βίντεο, στις 14 Φεβρουαρίου 2013, ο Γεωργιάδης, προσπαθώντας μάλλον να φέρει στη Νέα Δημοκρατία ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής, λέει:
"Γιατί δεν έχετε καταλάβει αυτό που σας έχω πει εδώ και πάρα πολύ καιρό, ιδιαίτερα οι φίλοι μου οι Δεξιοί. Η Χρυσή Αυγή ως εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα είναι κίνημα της Αριστεράς, όχι της Δεξιάς [...] Γιατί η Χρυσή Αυγή δεν είναι Δεξιά. Έχουν σ' αυτό δίκιο και είναι ειλικρινείς. Έχουν εκδόσει σχετικά βιβλία στο παρελθόν. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς. Μπολσεβίκοι είναι οι άνθρωποι, απλώς είναι εθνικομπολσεβίκοι, δεν είναι διεθνιστές, αυτή είναι η μοναδική τους διαφορά". Δείτε στο βίντεο τα σημεία 2:32 - 2:47 και 5:15 - 5:35:
Τα πράγματα δεν έχουν αλλάξει, καθόσον ο βουλευτής αναφέρει ότι ο συγκεκριμένος ισχυρισμός είναι των χρυσαυγιτών και ότι έχει καταγραφεί σε βιβλία που οι ίδιοι έχουν εκδόσει. Όμως, συνέχισε να διαδίδει αυτή την άποψη και στο Twitter. Στο παρακάτω tweet, από τον Μάιο του 2013, έχω σβήσει μέρος του ονόματος του συνομιλητή:
Το πρόβλημα αυτού του tweet εντοπίζεται στο ότι ο Γεωργιάδης δεν αποδίδει πια τον ισχυρισμό στους χρυσαυγίτες, αλλά απλώς γράφει ότι "ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς". Αν, λοιπόν, ο συνομιλητής δεν έχει παρακολουθήσει τα δύο παραπάνω βίντεο (δεν είναι και υποχρεωμένος άλλωστε) και εμπιστευθεί τον Άδωνη Γεωργιάδη ως Ιστορικό, τότε εκλαμβάνει τον ισχυρισμό ως ιστορική αλήθεια. Να προσθέσω, πάντως, ότι ο συγκεκριμένος χρήστης του Twitter είναι ήδη πληροφορημένος.
Ωστόσο, εμείς ήδη υποψιαζόμαστε ότι ο Γεωργιάδης θα χρησιμοποιήσει τον τίτλο και το περιεχόμενο του βιβλίου σαν ιστορική αλήθεια. Και δεν πέφτουμε καθόλου έξω. Στην Εξεταστική Επιτροπή για τα σκάνδαλα στην Υγεία, στις 26 Ιουλίου 1997, σε μια στιγμή έντασης ο βουλευτής απευθύνεται στην Αννέτα Καββαδία του ΣΥΡΙΖΑ:
"Ο κ. Κασιδιάρης είναι εθνικοσοσιαλιστής. Και ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της Αριστεράς, αγαπητή μου, δεν τα ξέρετε καλά. Βεβαίως. Και ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήταν σοσιαλιστές. Όποιος ξέρει Ιστορία τα γνωρίζει".
Δείτε στο παρακάτω βίντεο το σημείο 52:20 - 52:40:
Πώς ο Γεωργιάδης μετέτρεψε τον ισχυρισμό εκείνου του Δανού Εθνικοσοσιαλιστή σε ιστορική αλήθεια ("Όποιος ξέρει Ιστορία τα γνωρίζει"); Και πώς αυτός ο ισχυρισμός φτάνει να γίνει tweet από την πρώην Υπουργό Παιδείας κα. Μαριέττα Γιαννάκου έναν μήνα αργότερα (Αύγουστος του 2017);
Η κα. Γιαννάκου διετέλεσε Υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή στο διάστημα Μάρτιο του 2004 με Σεπτέμβριο του 2007 (και παλιότερα Υπουργός Υγείας επί Κωνσταντίνου Μητσοτάκη). Όμως, σε μισή ώρα δημοσίευσε τρία tweets με παρόμοιο περιεχόμενο και χωρίς κανένα λόγο. Δηλαδή, εκείνη την ημέρα στο Twitter δεν συζητιόταν κανένα τέτοιο θέμα, ώστε να διατυπώσει μια τέτοια θέση.
Το δεύτερο tweet είναι αυτό:
Και το τρίτο είναι αυτό:
Μέχρι και σήμερα η κα. Γιαννάκου κρατάει τα τρία αυτά tweets στον λογαριασμό της. Και δεν χρειάζεται πολύ κόπο να τα εντοπίσει κανείς, η πρώην Υπουργός δεν κάνει συχνές δημοσιεύσεις.
Βέβαια, στο πρώτο της tweet η κα. Γιαννάκου στηρίζει, μάλλον, το συμπέρασμά της στο ότι το γερμανικό ναζιστικό κόμμα ονομαζόταν "Εθνικοσοσιαλιστικό", δηλαδή το δεύτερο συνθετικό της λέξης είναι ο "σοσιαλισμός". Και αφού τον σοσιαλισμό θέλει και η Αριστερά, τότε Αριστερά και Εθνικοσοσιαλισμός έχουν κοινή καταγωγή. Μάλιστα αυτό ταιριάζει με τη λέξη "εθνικομπολσεβίκος", που είχε πει ο Γεωργιάδης στην εκπομπή του σε παραπάνω βίντεο.
 |
| O Δανός εθνικοσοσιαλιστής Povl H. Riis-Knudsen |
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Πρώτα από όλα, ο Δανός εθνικοσοσιαλιστής δεν ονομαζόταν Γκνούζντεν (όπως το προφέρει ο Γεωργιάδης), αλλά Κνούντζεν (Povl H. Riis-Knudsen). Και το "βιβλίο" του δεν είναι ακριβώς βιβλίο, αλλά ένα άρθρο του 1984 (αγγλικός τίτλος: National Socialism: A Left Wing Movement), το οποίο η Χρυσή Αυγή το κυκλοφόρησε με τη μορφή μπροσούρας (μπορείτε να το βρείτε εδώ). Ο Knudsen τρία χρόνια αργότερα έγραψε κι ένα δεύτερο άρθρο με τίτλο: Εθνικοσοσιαλισμός: Η Βιολογική Κοσμοθεωρία (μπορείτε να το βρείτε εδώ). Και στα αγγλικά: National Socialism: The Biological World View. Για τα βιογραφικά στοιχεία του δεν χρειάζεται να πω τίποτα. Υπάρχουν στο τέλος της μπροσούρας: "Βιολογική Κοσμοθεωρία", καθώς και στη Wikipedia.
 |
| Το εξώφυλλο του βιβλίου από τις εκδόσεις της Χρυσής Αυγής |
Είδαμε νωρίτερα ότι ο Άδωνης Γεωργιάδης είχε διαβάσει αυτό το βιβλίο (στο εξής ας το λέμε "βιβλίο") πολύ πριν τη συζήτηση στη Βουλή το 2012. Και θα δεχθώ ότι το έκανε από προσωπικό ενδιαφέρον.
Αυτό που θέλω να δείξω είναι ότι τα επιχειρήματα του βιβλίου -για τα οποία ο Γεωργιάδης δεν πολυενδιαφέρεται, αλλά διαδίδει ως ιστορική αλήθεια τον βασικό ισχυρισμό του Knudsen- είναι εντελώς αβάσιμα.
Το πρώτο που κάνει ο συγγραφέας είναι να σχετικοποιήσει τους όρους "Αριστερά" και "Δεξιά". Ως γνωστόν, ιστορικά οι Δεξιοί ήταν οι "αντιδραστικοί", ενώ οι Αριστεροί ήταν οι "επαναστάτες". Όμως, οι όροι αυτοί για τον Knudsen λαμβάνουν πάντα το νόημά τους από το συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο. Οι Αριστεροί του 1917 ήταν πράγματι επαναστάτες, στον βαθμό που θέλησαν να ανατρέψουν ένα καθεστώς, "ενώ σήμερα αντιπροσωπεύουν το αντιδραστικό κατεστημένο που αντιμετωπίζει μια νέα επαναστατική πρόκληση" (σελ. 4). Για τον Knudsen σχεδόν όλη η παλαιά Αριστερά έχει ταυτιστεί με τον Μαρξισμό και συντηρούν το μαρξιστικό μοντέλο. "Είμαστε αριστεροί - μην έχετε καμμιά αμφιβολία γι' αυτό", γράφει ο Knudsen. "Εμείς δεν θέλουμε να διατηρήσουμε το σημερινό σύστημα, ούτε ολόκληρο, ούτε κανένα μερος του. [...] Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές θέλουμε την πλέον ριζική αλλαγή: Θέλουμε την πλήρη ανατροπή της Παλιάς Τάξης" (σελ. 5). Ή, γράφει πιο κάτω: "Είναι σχεδόν καθολικά παραδεκτό ότι υπάρχει χάσμα μεταξύ του Εθνικοσοσιαλισμού και του Μαρξισμού (σελ. 7)".
Το γεγονός ότι ο Knudsen τοποθετεί τους Μαρξιστές στην πλευρά των συντηρητικών και διαφοροποιείται ριζικά από αυτούς, είναι νομίζω μία πρώτη ένδειξη ότι ο Άδωνις Γεωργιάδης έχει κάνει σφάλμα, όταν απευθυνόμενος στους βουλευτές του ΚΚΕ και του ΣΥΡΙΖΑ τους ταύτισε με τη Χρυσή Αυγή. Και τούτο διότι και τα δύο αυτά κόμματα του ελληνικού Κοινοβουλίου έχουν ως βάση τους τον Μαρξισμό. Στην ιστοσελίδα του ΚΚΕ υπάρχει το καταστατικό του κόμματος, όπου στην παράγραφο (β) της Εισαγωγής, διαβάζω τα εξής: "Στην οργάνωση, λειτουργία και δράση του για την υλοποίηση των υψηλών αυτών σκοπών, το ΚΚΕ καθοδηγείται από την κοσμοθεωρία του μαρξισμού-λενινισμού και τον προλεταριακό διεθνισμό" (δείτε εδώ). Στη δε ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ και στο καταστατικό του κόμματος, διαβάζω στο Προοίμιο: "Οι καταβολές του ΣΥΡΙΖΑ ανιχνεύονται στο εργατικό και το ευρύτερο λαϊκό κίνημα του τέλους του 19ου αιώνα, με το άνοιγμα των οριζόντων των υποτελών τάξεων, στη βάση της μαρξικής σκέψης [...]" (δείτε εδώ).
Δεν νομίζω, πάντως, να χρειαζόμασταν αυτές τις διευκρινίσεις. Στην Ελλάδα ζούμε όλοι και γνωρίζουμε πώς είναι τα πράγματα. Ο Άδωνις Γεωργιάδης, όμως, θέλησε να κάνει τη σύνδεση της Αριστεράς με τον Εθνικοσοσιαλισμό. Από την άλλη, ο Knudsen θεωρεί αντιδραστικούς όλους τους μαρξιστές. Θα μπορούσε, βέβαια, να πει κάποιος ότι δεν είναι μαρξιστές όλοι οι Αριστεροί και ότι ο Knudsen διεκδικεί να ταυτίσει τον Εθνικοσοσιαλισμό με εκείνο το κομμάτι της Αριστεράς που δεν είναι μαρξιστικό. Σε αυτή την περίπτωση, λοιπόν, βρίσκει ένα πάτημα για να ισχυριστεί ότι οι Εθνικοσοσιαλιστές είναι Αριστεροί.
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο Knudsen συχνά διαμαρτύρεται για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, που έχουν επιφέρει ο Καπιταλισμός και ο Μαρξισμός. Διαφοροποιείται και από τις δύο ιδεολογίες, ακριβώς επειδή είναι υλιστικές: "Η ίδια η έννοια του Μαρξισμού είναι υλιστική και με κανέναν τρόπο δεν ασχολείται με φυσικές αξίες (σελ. 9)". Θεωρεί μάλιστα ότι υπάρχουν παραπλανημένοι περιβαλλοντιστές, οι οποίοι ακολουθούν τον Μαρξισμό, αγνοώντας ότι στους δικούς τους στόχους απάντηση έχει μόνο ο Εθνικοσοσιαλισμός: "Αυτοί οι άνθρωποι είναι Ιδεαλιστές και υπερασπίζονται τη φύση, και έτσι ανήκουν σε μας (σελ. 9)". Αλλού ο Knudsen γράφει: "Σήμερα, ζητούμε έναν μικρό αριθμό ιδεαλιστών (σελ. 12)".
Όλα αυτά τα γράφει ο Knudsen, επειδή πιστεύει στον φυσικό νόμο (κάτι που δηλώνει εξαρχής στο βιβλίο). Γι' αυτόν, λοιπόν, η ανθρωπότητα παρήκμασε, επειδή υιοθέτησε ιδεολογίες (π.χ. Φιλελευθερισμός, Μαρξισμός, Χριστιανισμός) που είναι αντίθετες στη φύση. Και μέσα σε όλα αυτά ο συγγραφέας εισάγει τη φυλετική θεωρία. Βέβαια, έχουμε ήδη παρατηρήσει μία βασική διάκριση που κάνει ο Knudsen, αυτή ανάμεσα σε Υλισμό και Ιδεαλισμό. Ήταν αναμενόμενο να βρούμε μια τέτοια διάκριση. Είναι γνωστό ότι όλα τα αριστερά ρεύματα (μαρξιστικά ή μη) εμφορούνται από το πνεύμα του Υλισμού. Είναι άδικο να ταυτίζεται η Αριστερά με τους Εθνικοσοσιαλιστές, εφόσον διαφέρουν στην ίδια τη φιλοσοφία τους, στο πώς ερμηνεύουν την πραγματικότητα και τις ανθρώπινες σχέσεις. Από κει και ύστερα, οι όποιες διαφορές μεταξύ των Αριστερών εντοπίζονται στο ποιοι υποστηρίζουν ή όχι την επανάσταση και στο ποιοι υποστηρίζουν το Κράτος ή όχι μετά την επανάσταση. Υπάρχουν κι άλλες διαφορές μεταξύ τους, αλλά δεν θα επεκταθώ.
Έχει ενδιαφέρον ότι παρακάτω στο βιβλίο ο Knudsen προτείνει μια εκκαθάριση στις τάξεις του Εθνικοσοσιαλισμού. Το κίνημα οφείλει να αποβάλει όλους εκείνους που είναι νοσταλγοί του Χίτλερ, της μεγάλης Γερμανίας, των στολών των Γερμανων στρατιωτών, της πειθαρχίας κλπ: "Πρέπει να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από κάθε διασύνδεση με αυτούς και να κάνουμε τα πάντα για να δείξουμε στον κόσμο ότι αυτοί δεν ανήκουν σε μας (σελ. 10)". Φαίνεται ότι ο Knudsen ακολουθεί το ρεύμα της λεγόμενης Νέας Δεξιάς (Nouvelle Droite), το οποίο υποστηρίζει την επιστροφή των φυλετικών ιδεών με νέους όρους. Η Nouvelle Droite ήταν μία τάση στα μέσα του '70 με κύριο εκφραστή της τον Alain de Benoist. Γνωρίζοντας ότι οι φασιστικές ιδέες είναι απαξιωμένες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο de Benoist προσπάθησε να αποσυνδέσει αυτή τη Νέα Δεξιά από τον ιστορικό φασισμό, ώστε να βρουν οι ιδέες του ευρύτερη απήχηση. Προτίθεμαι στο μέλλον να γράψω κάτι για τη Nouvelle Droite. Αυτό που εδώ ενδιαφέρει είναι ότι ο Knudsen προσπαθεί να κάνει κάτι παρόμοιο, να σβήσει από τα τη συνείδηση του κόσμου την εικόνα των χιτλεριστών και να επαναφέρει τα προτάγματα του Εθνικοσοσιαλισμού με νέους όρους, μάλλον πιο ρομαντικούς και πιο επαναστατικούς: "Το να προσπαθήσει κανείς να μιμηθεί το στυλ του Χίτλερ σήμερα θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Και είναι γεγονός ότι αυτή η μίμηση ήταν το τέλος κάθε ομάδας που την προσπάθησε μέχρι σήμερα (σελ. 12)".
Ο Knudsen παραδέχεται ότι οι μαρξιστές κάνουν καλή δουλειά με την προπαγάνδα. Και πρέπει σε αυτό ακριβώς να αποτελέσουν παράδειγμα για τους εθνικοσοσιαλιστές. Βέβαια, κάποιοι θα πιστέψουν ότι κάτι τέτοιο θα "μολύνει" (σελ. 13) το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα, όμως ο Knudsen απαντάει: "Αν αυτοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον Κομμουνισμό από τον Εθνικοσοσιαλισμό, είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μας (σελ. 14)".
Ειλικρινά, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς διάβασε ο Άδωνις Γεωργιάδης από αυτό το βιβλίο και τι κατάλαβε. Ο Knudsen δηλώνει ρητά ότι είναι εναντίον του Κομμουνισμού, του Μαρξισμού και του Υλισμού. Είναι απολύτως Ιδεαλιστής. Προς το τέλος του βιβλίου παραδέχεται το εξής: "Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο Κομμουνισμός δεν υποστηρίζει στη θεωρία ρατσιστικές αρχές (σελ. 15)". Και αυτό είναι μάλλον απαράδεκτο για τον Knudsen. Ταυτίζει Κομμουνισμό και Καπιταλισμό κατά το ότι είναι οι δύο πλευρές του Υλισμού, είναι παράγωγα του Διαφωτισμού, ενω ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κοσμοθεωρία αντιδιαφωτιστική. Και αυτό είναι το βασικό μου επιχείρημα στους ισχυρισμούς του Άδωνη Γεωργιάδη και της Μαριέττας Γιαννάκου: Ο Κομμουνισμός είναι παράγωγο του Διαφωτισμού, ο δε Εθνικοσοσιαλισμός είναι ιδεολογία αντιδιαφωτιστική.
Μιλάμε για χάσμα ανάμεσα σε Κομμουνισμό και Εθνικοσοσιαλισμό, δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο διαφορετικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας και των ανθρώπινων σχέσεων. Οι ισχυρισμοί του Άδωνη Γεωργιάδη καταρρέουν. Διότι το ότι ο Knudsen θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός, τούτο δεν τον ταυτίζει με την Αριστερά ή τα κομμουνιστικά και τα αναρχικά κινήματα. Ούτε φυσικά ταυτίζει τον Καραθανασόπουλο του ΚΚΕ και τον Παπαδημούλη του ΣΥΡΙΖΑ με τον Κασιδιάρη και τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής. Το ότι ο Knudsen κολλάει την ετικέτα του επαναστάτη στην Αριστερά, και το ότι ο ίδιος νιώθει επαναστάτης, τούτο φυσικά δεν τον κάνει Αριστερό. Το μόνο που επιδιώκει είναι να επαναφέρει τα ρατσιστικά και αντιδιαφωτιστικά αφηγήματα του Εθνικοσοσιαλισμού με νέους όρους, πιο προσιτούς στο σημερινό κοινό.
Όσον αφορά το δεύτερο και το τρίτο tweet της κας. Γιαννάκου, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ πολύ, βρίσκει πληροφορίες ο καθένας στο ίντερνετ. Είναι γνωστό ότι ο Μουσολίνι κάποια στιγμή εγκατέλειψε τον Μαρξισμό και ασπαστηκε τον Νιτσεϊσμό. Υποστηρίζοντας τον επεμβατισμό στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποπέμφθηκε από τη θέση που είχε ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Avanti!. H κα. Γιαννάκου αγνοεί -αθελά της;- την ιδεολογική μεταστροφή του Μουσολίνι. Πάντως, στοιχεία γι' αυτό μπορεί κανείς να βρει στη Wikipedia. Κοιτάξτε και το βιβλίο τού Richard Wolin: Η γοητεία του Ανορθολογισμού (εκδ. ΠΟΛΙΣ).
Είναι λυπηρό πρώην Υπουργοί να μιλούν με αυτόν τον τρόπο, να θολώνουν τα όρια ανάμεσα σε ιδεολογίες που είναι αντίθετες μεταξύ τους. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι κίνημα της Αριστεράς. Και δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι. Ωστόσο, αν κάποιος ήθελε να αντιστρέψει εντέχνως τα επιχειρήματα του Άδωνη Γεωργιάδη, ίσως να του έλεγε: "Στην σελίδα 7 του βιβλίου του, ο Knudsen γράφει: 'Οι δεξιοί πιστεύουν ότι το να είναι κανείς Λευκός είναι μία αξία αυτή καθ' αυτή, η οποία ανυψώνει την Άρια φυλή πάνω από κάθε άλλο ζωντανό οργανισμό και της δίνει το δικάιωμα να κάνει τον κόσμο ό,τι θέλει'. Αλήθεια, κε. Γεωργιάδη, ως δηλωμένος δεξιός, υιοθετείτε τέτοιες θέσεις;".
Όμως, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο Knudsen συχνά διαμαρτύρεται για την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, που έχουν επιφέρει ο Καπιταλισμός και ο Μαρξισμός. Διαφοροποιείται και από τις δύο ιδεολογίες, ακριβώς επειδή είναι υλιστικές: "Η ίδια η έννοια του Μαρξισμού είναι υλιστική και με κανέναν τρόπο δεν ασχολείται με φυσικές αξίες (σελ. 9)". Θεωρεί μάλιστα ότι υπάρχουν παραπλανημένοι περιβαλλοντιστές, οι οποίοι ακολουθούν τον Μαρξισμό, αγνοώντας ότι στους δικούς τους στόχους απάντηση έχει μόνο ο Εθνικοσοσιαλισμός: "Αυτοί οι άνθρωποι είναι Ιδεαλιστές και υπερασπίζονται τη φύση, και έτσι ανήκουν σε μας (σελ. 9)". Αλλού ο Knudsen γράφει: "Σήμερα, ζητούμε έναν μικρό αριθμό ιδεαλιστών (σελ. 12)".
Έχει ενδιαφέρον ότι παρακάτω στο βιβλίο ο Knudsen προτείνει μια εκκαθάριση στις τάξεις του Εθνικοσοσιαλισμού. Το κίνημα οφείλει να αποβάλει όλους εκείνους που είναι νοσταλγοί του Χίτλερ, της μεγάλης Γερμανίας, των στολών των Γερμανων στρατιωτών, της πειθαρχίας κλπ: "Πρέπει να απαλλάξουμε τους εαυτούς μας από κάθε διασύνδεση με αυτούς και να κάνουμε τα πάντα για να δείξουμε στον κόσμο ότι αυτοί δεν ανήκουν σε μας (σελ. 10)". Φαίνεται ότι ο Knudsen ακολουθεί το ρεύμα της λεγόμενης Νέας Δεξιάς (Nouvelle Droite), το οποίο υποστηρίζει την επιστροφή των φυλετικών ιδεών με νέους όρους. Η Nouvelle Droite ήταν μία τάση στα μέσα του '70 με κύριο εκφραστή της τον Alain de Benoist. Γνωρίζοντας ότι οι φασιστικές ιδέες είναι απαξιωμένες μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο de Benoist προσπάθησε να αποσυνδέσει αυτή τη Νέα Δεξιά από τον ιστορικό φασισμό, ώστε να βρουν οι ιδέες του ευρύτερη απήχηση. Προτίθεμαι στο μέλλον να γράψω κάτι για τη Nouvelle Droite. Αυτό που εδώ ενδιαφέρει είναι ότι ο Knudsen προσπαθεί να κάνει κάτι παρόμοιο, να σβήσει από τα τη συνείδηση του κόσμου την εικόνα των χιτλεριστών και να επαναφέρει τα προτάγματα του Εθνικοσοσιαλισμού με νέους όρους, μάλλον πιο ρομαντικούς και πιο επαναστατικούς: "Το να προσπαθήσει κανείς να μιμηθεί το στυλ του Χίτλερ σήμερα θα ήταν πολιτική αυτοκτονία. Και είναι γεγονός ότι αυτή η μίμηση ήταν το τέλος κάθε ομάδας που την προσπάθησε μέχρι σήμερα (σελ. 12)".
Ο Knudsen παραδέχεται ότι οι μαρξιστές κάνουν καλή δουλειά με την προπαγάνδα. Και πρέπει σε αυτό ακριβώς να αποτελέσουν παράδειγμα για τους εθνικοσοσιαλιστές. Βέβαια, κάποιοι θα πιστέψουν ότι κάτι τέτοιο θα "μολύνει" (σελ. 13) το Εθνικοσοσιαλιστικό κίνημα, όμως ο Knudsen απαντάει: "Αν αυτοί δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τον Κομμουνισμό από τον Εθνικοσοσιαλισμό, είναι δικό τους πρόβλημα, όχι δικό μας (σελ. 14)".
Ειλικρινά, δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς διάβασε ο Άδωνις Γεωργιάδης από αυτό το βιβλίο και τι κατάλαβε. Ο Knudsen δηλώνει ρητά ότι είναι εναντίον του Κομμουνισμού, του Μαρξισμού και του Υλισμού. Είναι απολύτως Ιδεαλιστής. Προς το τέλος του βιβλίου παραδέχεται το εξής: "Είναι αλήθεια βέβαια ότι ο Κομμουνισμός δεν υποστηρίζει στη θεωρία ρατσιστικές αρχές (σελ. 15)". Και αυτό είναι μάλλον απαράδεκτο για τον Knudsen. Ταυτίζει Κομμουνισμό και Καπιταλισμό κατά το ότι είναι οι δύο πλευρές του Υλισμού, είναι παράγωγα του Διαφωτισμού, ενω ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι κοσμοθεωρία αντιδιαφωτιστική. Και αυτό είναι το βασικό μου επιχείρημα στους ισχυρισμούς του Άδωνη Γεωργιάδη και της Μαριέττας Γιαννάκου: Ο Κομμουνισμός είναι παράγωγο του Διαφωτισμού, ο δε Εθνικοσοσιαλισμός είναι ιδεολογία αντιδιαφωτιστική.
Μιλάμε για χάσμα ανάμεσα σε Κομμουνισμό και Εθνικοσοσιαλισμό, δύο διαφορετικοί κόσμοι, δύο διαφορετικές προσεγγίσεις της πραγματικότητας και των ανθρώπινων σχέσεων. Οι ισχυρισμοί του Άδωνη Γεωργιάδη καταρρέουν. Διότι το ότι ο Knudsen θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως Αριστερός, τούτο δεν τον ταυτίζει με την Αριστερά ή τα κομμουνιστικά και τα αναρχικά κινήματα. Ούτε φυσικά ταυτίζει τον Καραθανασόπουλο του ΚΚΕ και τον Παπαδημούλη του ΣΥΡΙΖΑ με τον Κασιδιάρη και τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής. Το ότι ο Knudsen κολλάει την ετικέτα του επαναστάτη στην Αριστερά, και το ότι ο ίδιος νιώθει επαναστάτης, τούτο φυσικά δεν τον κάνει Αριστερό. Το μόνο που επιδιώκει είναι να επαναφέρει τα ρατσιστικά και αντιδιαφωτιστικά αφηγήματα του Εθνικοσοσιαλισμού με νέους όρους, πιο προσιτούς στο σημερινό κοινό.
Όσον αφορά το δεύτερο και το τρίτο tweet της κας. Γιαννάκου, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να επεκταθώ πολύ, βρίσκει πληροφορίες ο καθένας στο ίντερνετ. Είναι γνωστό ότι ο Μουσολίνι κάποια στιγμή εγκατέλειψε τον Μαρξισμό και ασπαστηκε τον Νιτσεϊσμό. Υποστηρίζοντας τον επεμβατισμό στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο αποπέμφθηκε από τη θέση που είχε ως αρχισυντάκτης της εφημερίδας Avanti!. H κα. Γιαννάκου αγνοεί -αθελά της;- την ιδεολογική μεταστροφή του Μουσολίνι. Πάντως, στοιχεία γι' αυτό μπορεί κανείς να βρει στη Wikipedia. Κοιτάξτε και το βιβλίο τού Richard Wolin: Η γοητεία του Ανορθολογισμού (εκδ. ΠΟΛΙΣ).
Είναι λυπηρό πρώην Υπουργοί να μιλούν με αυτόν τον τρόπο, να θολώνουν τα όρια ανάμεσα σε ιδεολογίες που είναι αντίθετες μεταξύ τους. Ο Εθνικοσοσιαλισμός δεν είναι κίνημα της Αριστεράς. Και δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι. Ωστόσο, αν κάποιος ήθελε να αντιστρέψει εντέχνως τα επιχειρήματα του Άδωνη Γεωργιάδη, ίσως να του έλεγε: "Στην σελίδα 7 του βιβλίου του, ο Knudsen γράφει: 'Οι δεξιοί πιστεύουν ότι το να είναι κανείς Λευκός είναι μία αξία αυτή καθ' αυτή, η οποία ανυψώνει την Άρια φυλή πάνω από κάθε άλλο ζωντανό οργανισμό και της δίνει το δικάιωμα να κάνει τον κόσμο ό,τι θέλει'. Αλήθεια, κε. Γεωργιάδη, ως δηλωμένος δεξιός, υιοθετείτε τέτοιες θέσεις;".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου